SGP reageert via open brief op schrijver dreigbrief Aalburg

AALBURG - SGP-raadslid, Arie van Loon, schreef een reactie aan de schrijver van de dreigbrief aan de gemeente Aalburg. In deze open brief geeft Van Loon aan uiteindelijk toch wel 'blij te zijn' met de brief. Niet over de manier waarop, maar wel met de reactie van deze 'bange burger'. Van Loon hoopt uiteindelijk dat de briefschrijver gaat inzien dat het goed is om 'iets terug te geven' aan mensen die 'niets hebben gehad'. De SGP 'er sluit af met: 'En misschien dat je dan ooit als je ouder bent en ziek wordt wel gered wordt door een uitvinding van één van die asielzoekers die een kans kreeg en zijn deel aan onze samenleving teruggaf.'

Voor de volledigheid publiceren we deze brief in zijn geheel onderstaand:

Beste bange burger,

Vandaag was je brief even groot nieuws in de regionale media. Beschermd door de anonimiteit dreigde je het gemeentehuis af te laten branden als er asielzoekers in de gemeente gehuisvest zouden worden. De reacties daarop had je kunnen voorspellen en ook mijn eerste reactie was niet positief. Over de inhoud en de vorm ben ik nog steeds niet te spreken, maar toch ben ik blij met je brief nu ik er over nadenk. Want ze laat een gevoelen zien wat ongetwijfeld niet alleen bij jou leeft en nu dat zijn podium heeft gekregen kan ik daar via deze open brief op reageren. Een open brief die ik aan jou als bange burger richt. Want ik denk dat daar je aversie tegen de vluchtelingen vandaan komt, angst voor het onbekende, angst dat ze misschien wel op termijn je baan in zullen pikken, angst dat de wereld om je heen sneller verandert dan jij aankunt.

Die angst kan ik ergens ook wel begrijpen. De verzorgingsstaat die in Nederland opgebouwd is, is de afgelopen jaren onbetaalbaar gebleken en wordt nu langzaam aan of soms wat sneller weer afgebroken. Dingen die vroeger normaal waren worden niet meer vergoed, we moeten meer zelf gaan doen, etc. Als die verzorgingsstaat nu al onbetaalbaar was, wordt dat dan niet nog veel erger wanneer er opeens zoveel mensen bijkomen? En hoe moet dat op termijn met die vluchtelingen in onze maatschappij? Zullen ze zich aanpassen, of een nieuwe subgroep zorgen? Zullen we aanpassingsproblemen krijgen in de tweede of derde generatie? Wellicht niet de termen die jij gebruikt of waar jij op deze manier aan denkt, maar die angst leeft gewoon bij meer mensen.

Maar laten we eens eerlijk zijn: hoeveel mensen draaien nu al mee in de verzorgingsstaat zonder eraan bij te dragen? Ik kom uit een dorp wat in de regio de naam heeft een dorp van ‘zwart geld’ te zijn. Wellicht verdien jij ook veel zwart (bij), waardoor je minder afdraagt aan onze samenleving dan je eigenlijk zou kunnen. Misschien krijg je daardoor uitkeringen of tegemoetkomingen waar je eigenlijk geen recht op hebt. Hoeveel heb jij nou bijgedragen aan die maatschappij waarvoor je het nu meent op te moeten nemen?

Wellicht ben je christelijk opgevoed en heb je de retorische vraag wel eens gehoord: “wat heb je dat je niet hebt gekregen?” Als christen geloof ik dat wat we hebben van God gegeven wordt. Hoeveel aanspraak kan ik maken op wat ik krijg? Is dat echt van mij dan? Mag ik dat claimen? Hoeveel heb jij waar je echt aanspraak op kunt maken? Ik weet niet hoe oud je bent, maar grote kans dat je ouders kinderbijslag hebben gehad toen je klein was. Je opleiding op basis- en middelbare school werd betaald door de overheid. Wellicht heb je een keer of misschien zelfs vaker in het ziekenhuis gelegen en zag jij of zagen je ouders niets van de torenhoge kosten van ziekenhuisopname omdat die door de maatschappij betaald werden.

Stel je nu eens voor dat dat allemaal niet zo was geweest. Dat je ouders geen kinderbijslag hadden gehad om deels in jouw levensonderhoud te voorzien. Dat je ouders voor jouw schooltijd hadden moeten betalen terwijl ze er misschien niet het geld voor hadden. Dat er geen geld was geweest voor een beugel of iets dergelijks voor jou omdat er geen ziekenfonds of ziektekostenverzekering bestond. Dat jouw ziekenhuisopname toen je een keer een been brak ze met een huizenhoge schuld had achtergelaten. Dan zou je nu net zo arm zijn geweest als die asielzoekers.

Jij en ik hebben geluk. We leven in een maatschappij waarin bepaalde voorzieningen zijn. Voorzieningen waaraan sommige mensen heel veel hebben meebetaald, veel meer dan ze er ooit van zullen profiteren, en anderen maar heel weinig. En die mensen die er heel veel aan meebetaald hebben, konden dat weer omdat hen in het leven bepaalde kansen gegeven zijn, aan hen bepaalde capaciteiten zijn gegeven. Dat voelt in eerste instantie niet altijd eerlijk, maar als je beseft dat je dus zelf ook uiteindelijk alles gekregen hebt, dan kun je het niet claimen.

Dus ik ben blij met je brief, bange burger. Blij dat je – ondanks dat ik het nogmaals liever op een nettere manier had gehad – je angst kenbaar hebt gemaakt. En ik hoop van harte dat je in gaat zien dat jij ook zoveel gekregen hebt, dat het misschien tijd is dat je wat teruggeeft aan mensen die niets hebben gehad. Als jij en ik onze schouders eronder zetten, onze verantwoording nemen, dan kan dit land die mensen waarvan jij nu bang bent dat het alleen maar profiteurs en terroristen zijn hetzelfde bieden als wat het ons heeft gedaan. En misschien dat je dan ooit als je ouder bent en ziek wordt wel gered wordt door een uitvinding van één van die asielzoekers die een kans kreeg en zijn deel aan onze samenleving teruggaf.


Groeten,
Arie van Loon
Raadslid SGP Aalburg